سئول، کره جنوبی، 1988
مشکلات ی در بازی های 1988 تهدید به بازگشت به صحنه اصلی شد. شورش های خشونت آمیز دانشجویان در ماه های منتهی به بازی ها در سئول رخ داد. کره شمالی که هنوز از نظر فنی در جنگ با کره جنوبی است، به شدت شکایت کرد که باید وضعیت میزبانی را داشته باشد. IOC امتیازاتی به کره شمالی داد، اما کره شمالی آنها را رضایت بخش ندانست و تحریم کرد. چندین کشور دیگر، به ویژه کوبا و اتیوپی، در همبستگی با کره شمالی از سئول دور ماندند. تحریم‌ها تأثیری بر مسابقات قبلی نداشت و بازی‌های سئول به شدت رقابتی بود. نزدیک به 8500 ورزشکار از 159 کشور جهان شرکت کردند. قانون المپیک که شرکت‌کنندگان را مم به آماتور بودن می‌کرد، در سال 1986 لغو شد و تصمیم‌گیری در مورد مشارکت حرفه‌ای به نهادهای حاکم بر ورزش‌های خاص واگذار شد. این منجر به بازگشت تنیس که در سال 1924 کنار گذاشته شده بود، به بازی‌ها شد. مسابقات تنیس روی میز و تیراندازی با کمان تیمی نیز اضافه شد. تست مصرف استروئیدی بن جانسون کانادایی، قهرمان دوی 100 متر و چندین وزنه بردار مثبت شد و از مسابقات محروم شدند. در مجموع 10 ورزشکار به دلیل استفاده از داروهای تقویت کننده عملکرد از بازی ها محروم شدند.
در مسابقات پیست، تیم مردان کنیا در چهار مسابقه از شش مسابقه مسافت پیروز شد. سرگئی بوبکا قهرمان پرش با چوب شوروی اولین مدال طلای خود را به دست آورد. در رقابت‌های ن، فلورانس گریفیث جوینر آمریکایی، برنده سه مدال طلا، و جکی جوینر-کرسی، که در هفت‌گانه و پرش طول مدال‌های طلا کسب کرد، حضور داشتند.
کریستین اتو از آلمان شرقی شش مدال طلا در رشته شنا کسب کرد. جانت ایوانز شناگر آمریکایی در سه ماده برنده شد. مسابقات شیرجه مردان دوباره توسط گرگ لوگانیس از ایالات متحده شکست خورد.
نعیم سلیمان اوغلو وزنه بردار ترکیه ای اولین مدال طلای دوران حرفه ای خود را در دسته فوق سنگین وزن به دست آورد. الکساندر کارلین کشتی گیر یونانی-رومی شوروی که در دسته فوق سنگین رقابت می کرد نیز اولین مدال طلای خود را به دست آورد.
بارسلونا، اسپانیا، 1992
بازی های 1992 شاید موفق ترین المپیک مدرن بود. بیش از 9300 ورزشکار از 169 کشور شرکت کردند. برای اولین بار در سه دهه گذشته، هیچ تحریمی وجود نداشت. تغییرات ی شگرفی که سراسر اروپای شرقی را فراگرفته بود، تأثیر شگرفی بر المپیک داشت. لتونی، لیتوانی، استونی، بوسنی و هرزگوین، کرواسی و اسلوونی به عنوان کشورهای مستقل به رقابت پرداختند. با فروریختن دیوار برلین در سال 1989، تیم آلمان دوباره متحد شد. اگرچه کشور کوتاه شده یوگسلاوی ممنوع بود، ورزشکاران صربستان و مونته نگرو اجازه داشتند به صورت انفرادی در مسابقات شرکت کنند. ورزشکاران جمهوری های شوروی سابق برای آخرین بار به صورت تیمی به رقابت پرداختند. اعضای آن که به عنوان تیم متحد شناخته می‌شوند، با سرودها و پرچم‌های ملی خود در مراسم مدال‌آوری مورد ستایش قرار گرفتند. آفریقای جنوبی که ت آپارتاید خود را کنار گذاشته بود، با اولین تیم یکپارچه نژادی خود به المپیک بازگشت.
فهرست ورزش‌ها به بدمینتون، بیسبال و جودوی ن گسترش یافت و به طبع ست اسپرت نه های زیاد و زیبایی نیز تولید شد. بازی های بارسلونا با حضور روزافزون ورزشکاران حرفه ای در رقابت های المپیک مشخص شد. برجسته ترین تیم بسکتبال مردان ایالات متحده بود که "تیم رویایی" نام داشت. تیمی که هر یک از حریفان خود را شکست داد تا به راحتی مدال طلا را به دست آورد، دارای 11 ستاره اتحادیه ملی بسکتبال از جمله مایکل جردن، چار بارکلی، اروین ("مجیک") جانسون و لری برد بود. علی‌رغم تزریق حرفه‌ای بودن، توزیع مدال‌ها در بین کشورها تا حد زیادی یکسان بود، اگر نه کمی متعادل‌تر.
ویتالی شربو ژیمناست بلاروسی با برنده شدن پنج مسابقه از هفت مسابقه انفرادی، چشمگیرترین عملکرد بازی ها را ارائه داد. کریستینا اگرزگی از مجارستان در مسابقات شنا سه مدال طلا کسب کرد. تیم بوکس کوبا 7 عنوان از 12 عنوان را به دست آورد.
ادامه دارد.
منبع:
ریو نامنظم ترین المپیک(داستان المپیک قسمت سیزدهم)
بهترین دوران ایران(داستان المپیک قسمت دوازدهم)
بازگشت به خانه(داستان المپیک قسمت یازدهم)
پر هزینه ترین المپیک تا آن زمان(داستان المپیک قسمت دهم)
شکوه بارسلون(داستان المپیک قسمت نهم)
های ,مدال ,تیم ,مسابقات ,کره ,بازی ,به دست ,خود را ,را به ,کره شمالی ,دست آورد
درباره این سایت